Samenvatting:

Als Dolfje wakker wordt op zijn verjaardag, komt hij erachter dat hij veranderd is in een wolfje. Of eigenlijk: een weerwolfje. Dat wordt hij op volle maan, die dag ervoor en de dag erna. Timmie, zijn ‘broer’ – want zijn ouders zijn een paar jaar geleden spoorloos verdwenen, nu woont hij bij Timmie’s ouders – weet ervan, maar hij moet het verborgen houden voor alle andere mensen. Hij was al zo alleen en hij wil helemaal geen weerwolfje zijn. Als ze de volgende dag gaan skeeleren, komt Dolfje een man tegen die hem vertelt dat hij meer over weerwolfjes weet, maar als Timmie eraan komt, is de man verdwenen. Als Timmie op school weer wordt gepest, wordt Dolfje kwaad en voelt hij zich net een wolfje. Ze nemen de pester eens goed te grazen. Op de terugweg ’s avonds komen ze mevrouw Krijtjes tegen. Dolfje heeft laatst één van haar kippen heeft opgegeten toen hij in een wolfje was veranderd. Ze ruikt onraad, maar Dolfje en Timmie komen er goed vanaf. Als ze thuis komen, is er iemand van het O.Z.D.M. (Opvangcentrum voor Zeldzame Dieren en Mensen) bij hen op bezoek, dat heeft mevrouw Krijtjes geregeld. Dolfje wordt gelukkig niet meegenomen.

Met gym kan Dolfje ineens wel goed meedoen, vanwege zijn wolf instincten. Als iemand er wat van zegt, verdedigt Noura hem. Ze wil ook dat hij naar haar verjaardagsfeestje komt die maand erop. Maar de avond van het feestje gaat het fout, het zilveren vorkje doet hem pijn en hij verandert weer in een weerwolfje. Daarom rent hij weg, maar dan blijkt dat het door het zilver komt. Want, als hij thuis is, is hij nog gewoon een jongetje. Als hij toch verandert door de volle maan later, loopt hij weg, maar hij wordt door mevrouw Krijtjes betrapt. Timmie gaat hem achterna en probeert hem te beschermen, tot er een andere grote wolf komt. Hij helpt hen en als Dolfje vrij is, komen de ouders van Timmie. Zij helpen hem om weg te komen van het O.Z.D.M. en mevrouw Krijtjes wordt meegenomen. Thuis komt de mysterieuze man langs, die zijn opa blijkt te zijn. Zijn ouders zijn weggelopen toen ze hoorden van zijn weerwolf zijn. Opa beloofd nog vaak langs te komen, hij is altijd in zijn weerwolf gedaante. Nadat hij weg is, belt Noura: of hij met haar spelen wil.

Titelbeschrijving

‘Dolfje Weerwolfje’ geeft precies aan waar het boek over gaat: over een jongetje Dolfje dat iedere maand in een weerwolfje veranderd.

Hoofdpersonages

Dolfje: een 7-jarige jongetje dat met iedere volle maan (en de dag erna en ervoor) verandert in een weerwolfje, terwijl hij dat niet wil. Aan het einde heeft hij er wel vrede mee.

Timmie: Dolfje’s “broertje” en beste vriend, probeert hem te helpen. Hij is acht jaar.

noura: is een klasgenootje en een vriendin van dolfje.

 

mevrouw krijtjes: is de lerares van dolfje.

Genre

Hoofdgenre: Fictie Subgenres: Kinderboek, fantasie, sprookje

Plaats Thuis: bij Dolfje en Timmie thuis probeert Dolfje te verbergen dat hij weerwolf is.

School: hier wordt Timmie gepest, maar wordt hij ook populair door gym.

Huis van mevrouw Krijtjes: hier eet Dolfje een kip en wordt hij ook gesnapt.

 

Tijd

Het vindt plaats in 1997, want toen is het boek geschreven. De tijd die verstreken is over het boek heen zijn ongeveer vijf weken.

Schrijfstijl Het is een kinderboek, dus voor mij (een jongen van 14 jaar) is het vrij gemakkelijk te lezen. Binnen een uurtje heb ik het halve boek gelezen. Na iedere zin (afgesloten met een punt) komt er een enter, alinea’s zijn er niet echt, want de hoofdstukken bestaan maar uit maximaal 4 bladzijden en het lettertype is ook vrij groot. Daarbij staan er ook illustraties in. 

Vertelwijze

Personale verteller: het wordt vanuit Dolfje verteld, maar wel in de vorm van hij/zij. 

Thema

Weerwolven

Motieven

Volle maan, Brilletje

Auteur

Paul van Loon is een schrijver van boeken voor kinderen van 7 tot 9 jaar. Iets jongere en iets oudere kinderen mogen zijn boeken ook gerust lezen. Paul van Loon is vooral bekend door zijn boeken over de Griezelbus en over Dolfje Weerwolfje. Zelf houdt hij het meest van griezelverhalen, van gekke verhalen en van grumorverhalen (dat is een combinatie van de eerste twee). De ideeën voor zijn verhalen haalt Paul van Loon uit de Andere Werkelijkheid, een term die je vaker zult tegenkomen als je zijn boeken leest. Paul van Loon vindt het het allerbelangrijkste dat kinderen zijn boeken met plezier lezen.

Eigen mening Vroeger was dit mijn favoriete serie boeken. Mijn vader las het altijd aan me voor en later las ik het dan zelf. Toen begon mijn ‘liefde’ voor het bovennatuurlijke denk ik al, maar het is echt een kinderboek. Gemakkelijk en vrij simpel. Leuk voor wat jongere kinderen om te lezen, maar niet meer voor mij – hoewel het natuurlijk nostalgie voor mij is.